تحلیلی بر مؤلفه‌های دکترین سایبری کشورهامطالعه موردی:جمهوری اسلامی ایران)

امروزه اکثر نظریه‌پردازان ژئوپلتیک جهان اعتقاد دارندکه مرزهای سیاسی دچارتغییرکاربرد گردیده و نمی‌توانند جلوی بسیاری از تهدیدات بگیرند. تروریسم نیز از دیگر سو به جنگی همطراز علیه جامعه جهانی بدل گردیده و امنیتدولت‌ها را با چالش‌های بسیاری مواجه می‌نمایند. به این لحاظ، توجه به عوامل ضدّتروریستی و گزینه‌های کاهش‌دهنده تبعات آن مورد توجه سیاستگذاران دولتی و خصوصی قرار می‌گیرد. بهبود در الگوهای امنیتی شهر به منظورکاهش اثرات و تبعات حملات نظامی، نقش به سزایی در برنامه‌ریزی‌های دفاعی دارد و تروریسم نیز به عنوان شکل بالقوه عملیات نامتعارف، سیاست‌گذاری‌هایی متناسب با نوع و شکل بروز خود را می‌طلبد. دامنه در برگیرنده تهدیدهای سایبری بسیار وسیع است. این موضوع را می‌توان از یک هک کردن ساده تا مباحث مربوط به تروریسم سایبری ارزیابی نمود. تروریسم سایبری هدف قرار دهنده سایت‌ها و مختل کننده تاسیسات متصل به شبکه های مجازی است که می‌تواند امنیت ساختارهای حاکمیتی، دولتی و نیز خصوصی را مختل و به شکل مستقیم و غیرمستقیم امنیت شهروندان را بنا به نوع حمله و میزان تخریب با تهدید مواجه سازد. از آنجائی‌که با ظهور فن‌آوری‌های جدید، ایران پس از انقلاب اسلامی با تهدید‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری بالقوه و بالفعلی رو‌برو شده است، از این رو در سال‌های اخیر هدف قرار دادن سایت‌ها و تاسیسات شبکه‌ای همچون مراکز انرژی هسته‌ای و مراکز دولتی نشان‌دهنده ظهور تهدیدهای سایبری در این عرصه است. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی و با هدف کاربردی در نظر دارد ضمن بررسی عملکرد تهدیدهای سایبری بر ساختارهای شبکه‌ای محیط های شهری و تأسیسات حیاتی کشورها، تأثیر اجرای پدافند سایبری بر جلوگیری و کاهش تبعات عملیات‌هایی از این دست را در ایران بررسی نماید.